නුඹ මැදුරු දොරින් වඩමන

මා සෙනෙහසේ පාවඩ

ඒ මතින් නුඹ කැන්දන

සුදු හීන ඇවිත් දැවටෙන..

බෝ හීන මැවූ හිත ළඟ

බොල් මැටි ගොඩක් පමණය

ඒ මැටියෙන් පිළිසිඳී

රූ උඳුන මතම පිච්චෙන..

ඇඟපතේ සවියට

අවනත මුත් මැටි පිඬ

නුඹ නොඑසේ යැයි දනිමි

මගේ දෑත් මත හැඩවන..

මැදුර දොර අකැපමය

කුලවත් නොවූ කරුමෙට

උපතින් ම උරුම කළ

කුඹල් කම පමණක්මය..

— තිශාන් කුලසිංහ —